На невялікай і густанаселенай тэрыторыі Бельгіі знаходзяцца дзве атамныя электрастанцыі - на іх сем ядзерных рэактараў. Абедзве ўведзены ў эксплуатацыю яшчэ ў 1975 годзе і з тых часоў з'яўляюцца галоўнымі элементамі электразабеспячэння ў дзяржаве. Яны здольныя выпрацоўваць каля шасці тысяч мегават электраэнергіі, гэта 55% ад усіх патрэбаў краіны.
Улічваючы такі істотны ўклад АЭС у нацыянальную энергасістэму, нават нягледзячы на фізічнае старэнне станцый, тэрмін іх эксплуатацыі некалькі разоў павялічваўся. Апошні раз прадстаўнікі МАГАТЭ правялі маштабную праверку станцый у 2015 годзе, далі станоўчае заключэнне, і бельгійскія ўлады працягнулі працу рэактараў яшчэ на 10 гадоў.
Тым не менш атамшчыкі працягваюць сутыкацца з пэўным ціскам, у першую чаргу ад суседзяў - з гарадоў Германіі, Нідэрландаў і Люксембурга, недалёка ад межаў з якімі знаходзяцца станцыі. У першую чаргу актывісты спрабавалі дамагчыся закрыцця блока на бельгійскай станцыі «Тыянж». Па іх дадзеных, на сценках рэактарнага бака выяўлены сотні мікратрэшчыны. Прадстаўнікі станцыі сцвярджалі, што так выглядаюць шматкі вадароду і гэта ніяк не ставіць пад пагрозу бяспеку станцыі. Судовыя разгляды, якія доўжыліся некалькі месяцаў, завяршыліся на карысць атамшчыкаў. Бельгійскі суд прыняў рашэнне не спыняць энергаблок.
Бельгійскі ядзерны форум, на якім абмяркоўваюцца перспектывы мірнага атама, прадставіў сацыялагічныя даследаванні, згодна з якімі 83% апытаных бельгійцаў лічаць, што ядзерная энергія павінна заставацца ў Нацыянальнай энергетычнай структуры. Пры гэтым палова рэспандэнтаў выступае за тое, каб станцыі заставаліся ў эксплуатацыі пасля 2025 года.
Але ні імкненне да зялёнай эканомікі, ні агульнаеўрапейскае жаданне стварыць да 2050 года на тэрыторыі ЕС безуглеродную сераду ўсё ж не галоўныя аргументы за атамную энергетыку. Патрэба Каралеўства ў атамных станцыях настолькі відавочная, што вывад іх з эксплуатацыі прывядзе да рэальнай пагрозы дэфіцыту электраэнергіі. Замяніць выпадальны аб'ём ветранымі станцыямі або сонечнымі панэлямі ў бліжэйшы час не атрымаецца. Ад вугальных станцый Еўропа адмаўляецца, газавыя патрабуюць вялікіх інвестыцый.
У бліжэйшыя гады бельгійскім уладам трэба будзе прымаць няпростыя рашэнні аб балансе паміж законамі аб абароне навакольнага асяроддзя, заклікамі зялёных і іншых уплывовых палітычных партый і патрабаваннямі, звязанымі са стабільным энергазабеспячэннем сваёй тэрыторыі, гэта значыць працы эканомікі. На фоне каранакрызісу і пагаршэння сацыяльна-эканамічных паказчыкаў пытанне адмовы ад атамнай энергіі можа прыняць зусім іншы зыход.
