Трыятлон уключаў тры няпростых выпрабаванні: плаванне на дыстанцыю 1,9 кіламетра, 90-кіламетровую велагонку і бег 21 кіламетр. Першы этап прайшоў у акваторыі вадасховішча Дразды, другі – па праспекце Пераможцаў, а апошні этап удзельнікі беглі па веладарожцы.
Пераадолець рознымі спосабамі 113 кіламетраў удзельнікам было няпроста – нядзіўна, што з двухсот спартсменаў дваццаць не дабраліся да фінішу. Але цяжкая траса не спалохала Людмілу Шкурко – яна дастойна пераадолела ўсе перашкоды і атрымала не толькі фізічную, але і маральную перамогу над сабой.
– У такіх спаборніцтвах удзельнічала ўпершыню, раней выступала толькі на бегавой дарожцы, таму было цікава, ці змагу наогул пераадолець 113 кіламетраў, – падзялілася ўражаннямі Людміла. – А ўбачыўшы, што трэба будзе памерацца сілай і вытрымкай з майстрамі спорту і спартсменамі сусветных стартаў, якія былі аснашчаны сучаснай спартыўнай экіпіроўкай, стала не па сабе. Але галоўным супернікам былі нават не яны, а мае ўласныя страхі і сумневы – ці змагу я гэта зрабіць?
Больш за ўсё хвалявалася за водны этап. Плаванне – не мой «канёк», ад думкі аб халоднай вадзе кідала ў дрыжыкі яшчэ на беразе. Але ўсё прайшло добра.
Велагонку, якая складаецца з пятнаццаці колаў па шэсць кіламетраў кожны, істотна ўскладніў моцны парывісты вецер – але і з гэтым справілася.
Калі выйшла на бегавую дарожку, думала, што, патрапіўшы ў сваю стыхію, прадэманструю майстар-клас. Аднак не тут-то было – папярэднія этапы далі аб сабе ведаць і стомленасць ўпарта цягнула назад. Гэта была, напэўна, самая павольная дваццатка, якую я бегала. Але іншым было не лягчэй: менавіта на гэтым этапе я змагла абагнаць многіх супернікаў.
Пасля фінішу мне ўручылі медаль за пераадоленне ўсёй дыстанцыі. Але калі б не падтрымка блізкага і дарагога чалавека, які суправаджаў мяне ўсе тры этапы і які падтрымліваў баявой і маральны дух, я б магла не вытрымаць. І няхай я не заняла прызавога месца, для мяне гэта была перамога.
